Theater: 24 uur van het podium in Antwerpen

Op 14 en 15 januari vindt de allereerste editie van de ‘24 uur van het podium’ plaats in Antwerpen. Laat je de klokrond onderdompelen in muziek, theater en cultuur op verschillende locaties in ‘t Stad. Tientallen cultuurhuizen openen hun deuren vanaf zaterdag 12 uur tot zondag 12 uur.

Enkele smaakmakers zijn:

• De grote reis (Het Paleis)
  Kinderen reizen als echte ontdekkingsreizigers in een bus naar onbekende en nieuwe oorden, van warme Spaanse steden tot het koude Alaska.
• Abdullah Bhaija
  Alias Marrakchi, die een jazzy brug bouwt tussen Marrakech en Antwerpen.
• Koestermomenten
  Samen met pianist Andy Willems vertelt Amaryllis Temmerman kleine verhalen over een lach en een traan. Kleinkunst van de bovenste plank.
• Het Raam (lAmpekAp)
  Langs de Meir, Wapper en Graanmarkt lichten ’s avonds verschillende ramen op. Je gluurt binnen in woonkamers uit de jaren ’50 en wordt toeschouwer van een spannend moordverhaal. Volg het traject doorheen de stad en vind zo de dader.

Bekijk het volledige programma op www.24uurvanhetpodium.be.

Boek: Vrijgevochten (Sanije Halili & Diane Broeckhoven)

Wanneer de leerlingen van de Aalsterse Dames van Maria Humaniora een vredesweek voorbereiden met als thema ‘de kracht van een vrouw’, wordt ook een van de poetsvrouwen van de school gevraagd op te draven. Nu hebben alle madammen die dagelijks walsen op het ritme van hun zwabber wel iets te vertellen over feminale power. Maar Sanije Halili krijgt de zeshonderd bakvissen collectief aan het zwijgen: hun eigen poetsvrouw een Kosovaarse vluchteling? ‘Zou je geen boek over je leven schrijven?’, klampt de helft van de school haar de volgende dagen aan.

Film: Route Irish

Het is gevaarlijk om bij Ken Loach de term beste film in de mond te nemen, want de krasse zeventiger heeft al zoveel pareltjes op zijn naam staan, van Ladybird Ladybird over Raining Stones tot It’s a Free World. Maar deze Route Irish is zo krachtig, meeslepend en ontnuchterend dat hij je helemaal van je stoel blaast. Loach brengt je met deze film midden in de de Iraakse oorlog en meer bepaald de dubieuze praktijken van private veiligheidsbedrijven. Een cocktail van geweld, cynisme en wanhoop waarmee Ken Loach zijn kijkers flink dooreen schudt.

John Bishop en Mark Womack in Route Irish

Route Irish verwijst naar de dodelijke verbindingsweg tussen de luchthaven van Bagdad en de beveiligde Green Zone in het stadscentrum. Daar komt Frankie, een huurling, in verdachte omstandigheden om het leven. Fergus, zijn beste vriend, voelt zich schuldig omdat hij Frankie overtuigde om, net als hij, naar Irak te trekken voor een private beveiligingsfirma. Fergus krijgt bovendien een gsm in handen waarop beelden te zien zijn van een moordpartij door Frankies team waarbij een kind om het leven kwam.

Actietip: Werk mee aan de allereerste Fairphone

Elke dag nemen we enkele tientallen keren een stuk bloed in de handen. Excuseer? Tja, veel kans dat ook jouw mobieltje gedrenkt is in bloed. Voor de productie van mobiele telefoons is namelijk coltan nodig en dat wordt massaal ontgonnen in Congo. Laat Congo nu net een land zijn waar economische uitbuiting, geweld en seksueel misbruik schering en inslag zijn. De coltan- en andere mijnen leveren veel geld op. Alleen gaat die niet naar de lokale bevolking, maar veelal naar westerse multinationals via plaatselijke krijgsheren of politieke leiders die eerst zichzelf rijkelijk bedienen. Mijnen zijn bovendien vaak in handen van gewapende milities die er niet voor terugdeinzen om mensen te mishandelen, vrouwen te verkrachten of onschuldige burgers simpelweg te vermoorden.

Kan het ook anders? Misschien wel. Toevallig stootte de Visie-redactie op een actie in Nederland. De initiatiefnemers willen werk maken van de allereerste fairphone, gemaakt in waardige arbeidsomstandigheden en zonder uitbuiting en mishandeling. Moeilijk, maar niet onmogelijk. Neem gerust een kijkje op de site van de actie en misschien creëren we zo wel een HollandBelgium Fairphone. Waarom niet?

Peter Heirman

Boek: Straf de armen – Loïc Waquant

Steek alle gevangenen in de VS bij elkaar en je hebt de vierde grootste ‘stad’ van Amerika. De gevangenisindustrie hoor je daar niet over klagen, Loïc Wacquant des te meer. In Straf de armen maakt de Franse socioloog het proces van een strafsysteem en van de achterliggende ideologie.

Film: Bart De Pauw ceremoniemeester op Filmfestival Oostende

Stef Aerts en Annemone Valcke in Adem, de debuutfilm van Hans Van Nuffel.

Het Filmfestival Oostende, dit jaar van 3 tot 11 september, heeft inmiddels een vaste stek op de filmkalender veroverd met een originele invalshoek. Elk jaar mag een bekende persoonlijkheid zijn eigen selectie aan het publiek voorstellen, gekoppeld aan avant-premières, kortfilms en vooruitblikken op televisieseries. Dit jaar is Bart De Pauw de master of ceremony en, het moet gezegd, zijn selectie is om vingers en duimen bij af te likken.

Nieuws: Walter Zinzen over 50 jaar Congo

Joseph Kabila

Congo viert op 30 juni 50 jaar onafhankelijkheid. Een bewogen halve eeuw waarin de Congolezen gebukt gingen onder dictatuur, geweld en het voorbije decennium twee verscheurende en gruwelijke oorlogen. In het oosten van het land worden nog dagelijks vrouwen beestachtig verkracht en verminkt. “Veel reden om te vieren is er eigenlijk niet”, zegt Walter Zinzen, voormalig VRT-journalist en Congo-kenner. “Al zijn er ook prille signalen die doen dromen van een betere toekomst voor Congo.”

Film: La Prima Linea

Riccardo Scamarcio en Giovanna Mezzogiorno in La Prima Linea

Op welk punt ontaardt een gerechtvaardigde sociale strijd in terreur? Dat is de vraag die je in La Prima Linea voor de voeten geworpen krijgt. De film brengt de terreur in het Italië van de jaren ’70 en het begin van de jaren ’80 terug tot leven.

Film: Ajami

Israëli’s en Palestijnen staan vandaag meer dan ooit met getrokken messen tegenover elkaar. Een ‘veiligheidsmuur‘ (of is het eerder een nieuwe muur van Berlijn?) scheidt hen van elkaar. Toch leeft ook binnen Israël een belangrijke Palestijnse minderheid. In een stad als Jaffa leven Joden, Palestijnen en christenen naast en door elkaar in een explosieve cocktail van geweld, racisme en armoede. De Palestijn Scandar Copti en de Israëlische Yaron Shani maakten er een verbluffende film over. Ajami, naar de wijk in Jaffa waar het verhaal zich afspeelt.

Opinie: Bloed en tranen

Peter Heirman

Riooljournalistiek van het ergste soort, dat was het verwijt dat vooral Het Laatste Nieuws te slikken kreeg bij de berichtgeving over de moord op Kevin en Shana. De krant smeerde de identiteit van de dader breed uit, nog voor er ook maar een begin van bewijs was, met foto en naam en familienaam. De kritiek kwam ook van collega’s van andere media.

Mag ik van de gelegenheid gebruik maken om zelf een mea culpa te slaan?