Boek: Vrijgevochten (Sanije Halili & Diane Broeckhoven)

Wanneer de leerlingen van de Aalsterse Dames van Maria Humaniora een vredesweek voorbereiden met als thema ‘de kracht van een vrouw’, wordt ook een van de poetsvrouwen van de school gevraagd op te draven. Nu hebben alle madammen die dagelijks walsen op het ritme van hun zwabber wel iets te vertellen over feminale power. Maar Sanije Halili krijgt de zeshonderd bakvissen collectief aan het zwijgen: hun eigen poetsvrouw een Kosovaarse vluchteling? ‘Zou je geen boek over je leven schrijven?’, klampt de helft van de school haar de volgende dagen aan.

Film: Made in Dagenham (we want sex)

1968, het hoogtepunt van de golden sixties, maar niet voor werkende vrouwen. In de Ford-fabriek in het Britse Dagenham werken op dat moment 55.000 mannen en 187 vrouwen, stiksters. Ze zweten zich (letterlijk) de kleren van het lijf, werken onder een lekkend dak en moeten zonder patroon maar de juiste maten bij elkaar weten te stikken voor de zetelbekleding van de Ford-auto’s. Toch verdienen ze minder dan de helft van hun mannelijke collega’s.

In de zomer van ’68 pikken de vrouwen dat niet langer en maken ze een vuist tegen hun bazen én tegen hun eigen mannelijke vakbondsleiders, die het paternalisme op dat moment hoog in het vaandel dragen. Een staking die tot een sociale dijkbreuk in heel Europa zou leiden. Meeslepend in beeld gebracht in de film Made in Dagenham.

Visie-kinderredactie denkt na over de toekomst

Tijd om het woord te laten aan onze Visie-kinderredactie zelf: wat vinden zij van de wereld? Hoe zien ze hun toekomst? Wat doen ze om de wereld een stukje beter te maken? We laten het woord aan de klas van juf Marlies uit de Sint-Clemensschool in Hoeilaart.

Wat wil je later worden?

Noa: “Ik wil later iets met kinderen doen. Want ik help nu al ’s middags de kleuters op school? En ik help een kleutertje met een handicap. Als ik vrolijke kleuter zie spelen, dat maakt mij blij. ”

Tom: “Ik wil een beroep doen waarbij ik buiten kan zijn. Maar volgend jaar ga ik Latijn studeren, omdat mijn ouders dat ook hebben gedaan.”

Yente: “Eerst fruit- en groentenboer, dan kok en daarna schilder. Ik weet nog niet wat ik volgend jaar wil gaan studeren, maar geen Latijn.”

Jeugd: Jongerengids

Je verveelt je? Je zit met vragen over je lief, je eerste keer, je eigen lijf? Je wilt weten wat je rechten zijn op school, je stage? Ruzie met je ouders? De Jongerengids is de snelste weg naar informatie voor jongeren tussen vanaf 8 jaar, opgesplitst per leeftijdscategorie (8-11, 12-15, 16+). Je vindt er niet alleen een antwoord op al je vragen, maar je kunt ook zelf reageren en ervaringen uitwisselen met leeftijdsgenoten.

Kinderen en jongeren grijpen de macht in Visie

25 februari: zet die datum maar al in het vet in je agenda. Het weekblad van vakbond en mutualiteit gaat dan niet alleen over jongeren, ze maken die Visie voor een stuk gewoon zelf!

Daarvoor is de Visie-redactie op zoek naar jouw dromen en jouw mening over deze wereld. Doe mee aan onze wedstrijd en win jouw eigen plekje in Visie! Voor elke leeftijd (van 6 tot 16 jaar) hebben we een eigen uitdaging. Scherp je pen en potlood, hou je klavier, fototoestel of videocamera in de aanslag en ga aan de slag!

Toerisme: 24 verhalen over tram 24

Kofi heeft altijd veel plaats op de tram. In zijn verhaal legt hij uit waarom.

“Het openbaar vervoer doet aan beschaving, aan feestelijkheid, aan wanordehandhaving”, dichtte wijlen Herman De Coninck ooit. Maar in die tram uit dat gedicht brengt een Antwerpse volksmadam een jengelend Marokkaans kindje met tatata tot zichzelf. Dat zie je in de realiteit maar zelden. Gelijke kansenbeweging Objectief probeert met Respect op De Lijn al een paar jaar iets te doen aan de sfeer op de Antwerpse trams en bussen. In de marge van die campagne leverde dat dit najaar het pareltje 24 verhalen over tram 24 op.

Boek: Volk (Tom Naegels en Marjorie Blomme)

Wim De Clerck, één van de mensen die vertelt over zijn leven in armoede. foto: François De Heel

Er is al veel inkt gevloeid over mensen in armoede, maar de publicaties waarin ze zelf aan het woord komen zijn zeldzaam. Volk, een boek van schrijver Tom Naegels (ook bekend van Los en Beleg) en journaliste Marjorie Blomme, is een uitzondering op die regel. De auteurs brengen negen verhalen van mensen in armoede. De negen vertellen zelf hun verhaal. Het is een boek geworden dat je onder de huid kruipt.

Tom Naegels en Marjorie Blomme, auteurs van het boek 'Volk' over mensen in armoede. (foto: François De Heel)

Naegels en Blomme maken een portret van mensen in armoede (die zijn ondertussen met 1,5 miljoen, of 1 Belg op 7), met hun hoop, hun teleurstelling, hun dromen en hun tegenslagen, maar bovenal met respect. De foto’s van François De Heel zijn eerlijk, oprecht en niets verbloemend en maken van het boek ook een boeiend kijkstuk.

Film: Maternelle

Met Maternelle levert de Belgisch-Iraanse regisseur Philippe Blasband alweer een fijngevoelig juweeltje af. Verstoorde moeder-dochterrelaties kruiden deze film. Viviane heeft al jaren geen contact meer gehad met haar moeder. Ze komt in extremis bij haar sterfbed. Na haar dood verschijnt de moeder te pas en te onpas als geest in het leven van Viviane.

Opinie: Leve het Vlaamse onderwijs? Vive l’enseignement flamand?

Bron: taalunieversum.org

Het Vlaamse onderwijs gaat er nog altijd prat op tot de wereldtop te behoren. Ook bij het begin van dit nieuwe schooljaar. Hoewel, er lijken de jongste jaren steeds meer krassen te komen op dat blazoen. Zo hebben sommige kinderen ternauwernood een plaatsje gevonden op de schoolbanken.

Jeugd: Prenten Tom Schamp in Literair Museum Hasselt

Busjerijden op het gezicht van een zwarte reuzin, op de koffie gaan bij een gekooide zebra, zeemannen op een paard of een regen van muzikanten die uit de hemel komen gedonderd: je kan het zo gek niet bedenken of illustrator Tom Schamp heeft het getekend.