Film: The Invader

Een straffe openingsscène die je al meteen kippevel bezorgt, ’t is een kunst om er zo eentje te regisseren. Zeker wanneer het, zoals bij de Belgische filmkunstenaar Nicolas Provost, je allereerste langspeelfilm is. Opdracht geslaagd: we kunnen je verzekeren dat de eerste twee minuten van ‘The Invader’, vanaf morgen in de cinemazalen, op je netvlies en in je oren zullen blijven plakken. Een Afrikaanse vluchteling, Amadou, spoelt aan op een strand op het Italiaanse eiland Lampedusa. Naakte mensen snellen te hulp, een vrouw -topmodel Hannelore Knuts- kijkt nieuwsgierig toe hoe twee jonge mannen spartelen in de branding.

Boek: Vrijgevochten (Sanije Halili & Diane Broeckhoven)

Wanneer de leerlingen van de Aalsterse Dames van Maria Humaniora een vredesweek voorbereiden met als thema ‘de kracht van een vrouw’, wordt ook een van de poetsvrouwen van de school gevraagd op te draven. Nu hebben alle madammen die dagelijks walsen op het ritme van hun zwabber wel iets te vertellen over feminale power. Maar Sanije Halili krijgt de zeshonderd bakvissen collectief aan het zwijgen: hun eigen poetsvrouw een Kosovaarse vluchteling? ‘Zou je geen boek over je leven schrijven?’, klampt de helft van de school haar de volgende dagen aan.

Nieuws: “In Ethiopië is het nog erger dan in Libië”

Hunde Dhugassa kwam in 2007 vanuit Ethiopië aan in België, zonder zijn vriendin die hij amper 4 maand daarvoor

Hunde Dhugassa

had leren kennen. Dat hij de verkozen voorman was van een studentenbeweging in zijn geboorteland, werd hem door het regime niet in dank afgenomen. “Zolang ik studeerde had ik een achterban van tienduizenden studenten achter mij”, vertelt hij. “Pas toen ik afstudeerde, begonnen de problemen. In Ethiopië is het nog erger dan in Libië. Mensen worden willekeurig gevangen gezet en gefolterd of verdwijnen.”

Actietip: Make-over van een vluchteling

Hoe denken vluchtelingen over België en zijn inwoners. Eten ze graag frietjes? Wie zijn hun beste vrienden? Werken Belgen teveel of te weinig? Vluchtelingenwerk Vlaanderen stelde enkele prangende vragen aan 109 vluchtelingen. De enquête is meteen de smaakmaker van de campagne De make-over van hun leven. Ongevraagd, toch geslaagd. Het werd een verhaal over vluchtelingen die ons beter kennen dan we denken en over vrijwilligers die veel méér zijn dan begeleiders.

Nieuws: Vluchteling schreef muziek voor oscarnominatie

Na Wewe, een kortfilm van Ivan Goldschmidt over Burundi, werd genomineerd voor de Oscars. ZebrArt-artiest Jérémie Hakeshimana schreef de muziek voor deze film! Jérémie moest in 2008 zijn thuisland Burundi ontvluchten omdat hij de muziek had verzorgd bij een documentaire over Burundese rebellen. Hij kwam in ons land terecht waar hij zijn muzikale carrière opnieuw moest opbouwen. En dat hem dat met de steun van ZebrArt is gelukt, bewijst zijn samenwerking met onder andere Sioen, Axelle Red en nu deze Oscarnominatie!

Toch is er niet alleen reden tot feesten. Het heuglijke nieuws over deze Burundese rasmuzikant, wordt overschaduwd door onzekerheid rond het Zebrart-project zelf. Het platform voor gevluchte kunstenaars van Vluchtelingenwerk Vlaanderen, verkeert nog altijd in het ongewisse over de subsidies die het dit jaar zal toegekend krijgen. Daardoor staat de werking van Zebrart voorlopig op een laag pitje. Bang afwachten dus.

Expo: ‘Hier ben ik’ over migratie in Antwerpen

Van 17 december 2010 tot 16 februari 2011 loopt in Atlas de fototentoonstelling Hier ben ik!. De expo neemt je gratis mee langs uiteenlopende familiekronieken. Migranten en nakomelingen van migranten in Antwerpen vertellen er aan de hand van familiefoto’s over de impact die migratie heeft gehad op hun familie en op hun persoonlijke ontwikkeling.

Film: Illégal

Alexandre Golntcharov en Anne Coesens, moeder en zoon zonder papieren in Illégal.

Vluchtelingen, asielzoekers en sans-papiers hebben wel al vaker het onderwerp uitgemaakt van films en boeken. Daarbij is er geen gebrek aan valkuilen of clichébeelden. Olivier Masset-Depasse waagde zich ook aan de problematiek en, het moet gezegd, Illégal is een film die alle clichés doorbreekt. Het hoofdpersonage Tania, een Russische vrouw die met haar zoon in België verblijft met valse papieren, leidt een heel normaal leven. Tot ze opgepakt wordt. Wat volgt, is een schokkend verhaal. Net omdat Tania zo herkenbaar is. Het zou over u en mij kunnen gaan.

Boek: Aller/Retour (De grenzen van Fort Europa)

Wat moeten we in Europa met al die mensen die van her en der ongevraagd het continent binnenvallen? Daar breekt schrijver, theatermaker en journalist Michael De Cock zich in Aller/Retour (De grenzen van Fort Europa) 365 bladzijden lang het hoofd over. Het resultaat is geen theoretisch en lang uitgesponnen essay, maar het verhaal van een kritische avonturier die samen met fotograaf Stephan Vanfleteren de uiterste grenzen van ons continent verkende.

Actietip: Wereldvluchtelingendag

Muziek, artwork door gevluchte kunstenaars, paraplu-choreografie met het publiek made by Majoretteketet, dat alles met een sausje van politieke eisen voor de bescherming van vluchtelingen. Dat krijgt u op zondag 20 juni voorgeschoteld op het Fernand Cocqplein in Elsene (Brussel).

Film: Kinemundo

Van 23 tot 26 maart organiseert Wereldsolidariteit in Limburg voor de tiende keer haar Wereldfilmfestival Kinemundo. Vier films van over de hele wereld die pijnlijke sociale wonden blootleggen, maar tegelijk de verbondenheid tussen mensen blootleggen en, last but not least, soms een (stevige) sprankel hoop bieden. Zet u klaar voor Skin, Pandora’s Box, Welcome en Let’s Make Money.