Film: De eenzaamheid van de priemgetallen

Luca Marinelli, Alba Rohrwacher en Isabella Rossellini in De eenzaamheid van de priemgetallen

Alice en Mattia gaan gewond door het leven, zowel mentaal als fysiek. Alice mankt na een ski-ongeval in haar kindertijd en wordt gepest. Mattia liet ooit zijn zwakbegaafde zusje alleen achter uit schaamte. Ze werd nooit meer teruggevonden. Zijn enige manier om met dat trauma om te gaan, is zelfmutilatie. In hun puberteit leren de twee eenzame zielen elkaar kennen en groeit er een gecompliceerde vriendschap. Of is het liefde? Ze zijn als priemgetallen, enkel deelbaar door 1 en zichzelf, en daardoor eenzaam en ongrijpbaar voor anderen. Regisseur Saverio Costanzo brengt met deze film de gelijknamige bestseller van Paolo Giordano tot leven.

Het is een bildungsverhaal geworden waarin twee jonge mensen de pijn van het leven willens nillens meeslepen. Alice valt als kind tijdens een skitocht, terwijl haar vader haar dwong om mee te gaan. Mattia zou liever alleen naar een verjaardagsfeestje gaan, zonder zijn autistische zusje Michela. Zijn moeder, vertolkt door Isabella Rossellini, heeft daar geen oren naar. In een opwelling laat hij haar op een bank buiten achter en drukt haar op het hart daar te wachten. Wanneer hij haar terug komt ophalen, is ze verdwenen. Voor altijd.

“Geen enkel personage in mijn film heeft slechte bedoelingen”, zegt Saverio Costanzo. “Ook de ouders niet, die beslissingen nemen met dramatische gevolgen voor hun kinderen. Ik kan mij perfect inbeelden dat ik met mijn eigen kinderen net hetzelfde zou doen. Je eigen daden, hoe goed bedoeld ook, kunnen soms onvoorziene gevolgen hebben. Alice en Mattia raken niet los van wat hen in hun jeugd onderuit gehaald heeft. Ze zoeken allebei naar een manier om hun trauma achter zich te laten. Dat is waar deze film over gaat.”

Anorectisch

Costanzo werpt daarbij alle visuele middelen in de strijd. Hij laat zijn acteurs ook fysiek zeer ver gaan, zeker Alba Rohrwacher en Luca Marinelli, die de volwassen Alice en Mattia neerzetten. De ene slankt tot anorectische proporties af, de andere meet zich een spiermassa aan waar zelfs Matthias Schoenaerts in Rundskop bij verbleekt. De magie tussen de twee springt van het scherm. Zonder veel woorden brengen ze de getroubleerde relatie met veel gevoel op het scherm. De dialogen zijn uitgepuurd en laten veel over aan de suggestie.

Dat geldt overigens voor de hele film. Saverio Costanzo heeft het boek tot zijn essentie herleid, waardoor het verhaal alleen maar aan kracht wint. Van bij de eerste scène – waarbij Michela tijdens een kindertoneel een paniekaanval krijgt – voel je de onderhuidse spanning, de donkere schaduw die boven het leven hangt.

Visuele poëzie

Is dit een zwartgallige film geworden? Het is zeker geen lichtvoetige prent (dat is het boek evenmin). Costanzo weet het wel allemaal te brengen met een visuele poëzie die je als kijker in vervoering brengt, hoe mistroostig de levenswandel van de personages ook is. Dat Alba Rohrwacher een rasactrice is, wisten we al langer. Luca Marinelli is zonder meer een nieuwe ster aan het Italiaanse filmfirmament.

De eenzaamheid van de priemgetallen  is een film als het leven zelf, met pijn en strubbelingen, veel vallen en opstaan. En met af en toe een straaltje hoop dat ons in gang houdt. Al moeten we het volgens de regisseur ook niet allemaal te zwaar op de hand interpreteren. “Ik speel met fysieke en mentale pijn. Het lichaam is een cocon waarop die personages hun hoop, hun lijden en hun pijn botvieren. Dat klinkt heel serieus, maar het is tegelijk een spielerei. Het is gewoon onweerstaanbaar om met dat fysieke en mentale lijden aan de slag te gaan en de kijker erin mee te voeren.” We hadden het niet beter kunnen zeggen.

Peter Heirman

De eenzaamheid van de priemgetallen, Italië

Regie: Saverio Costanzo

Met: Maurizio Donadoni, Alba Rohrwacher, Isabella Rossellini, Luca Marinelli

De film speelt nu in de Belgische bioscopen.