Boek: Blenkinsop (Peter Celis)

Maar weinig Belgische gemeenten hebben zo geleden onder de Tweede Wereldoorlog als Meensel-Kiezegem, een vlekje van goed 1.200 zielen, hartje Hageland. Vlaamse en Duitse nazi’s vermoordden daar in 1944 broederlijk vier dorpelingen en duwden er 71 op een beestenwagon richting concentratiekamp – acht wrakken keerden terug. 32 weduwen en 95 vaderloze kinderen: Meensel-Kiezegem staat voor generaties verdriet dat een recensent niet moet proberen vatten in volzinnen.

Op het erekerkhof van Meensel staan 55 robuuste kruisen: grafstenen waarop je de oer-Vlaamse namen van de betreurde vaders en zonen van het dorp leest. August Craeninckx, Oscar Beddegenoots, Petrus Vander Meeren… Oer-Vlaams, op een uitzondering na: Teddy Blenkinsop, een Canadese gevechtspiloot die in de nacht van 27-28 april 1944 neerstortte in de buurt van Diest, de crash als enige van zijn bemanning overleefde en maandenlang onderdook bij het verzet in Meensel-Kiezegem.

Boek: Vrijgevochten (Sanije Halili & Diane Broeckhoven)

Wanneer de leerlingen van de Aalsterse Dames van Maria Humaniora een vredesweek voorbereiden met als thema ‘de kracht van een vrouw’, wordt ook een van de poetsvrouwen van de school gevraagd op te draven. Nu hebben alle madammen die dagelijks walsen op het ritme van hun zwabber wel iets te vertellen over feminale power. Maar Sanije Halili krijgt de zeshonderd bakvissen collectief aan het zwijgen: hun eigen poetsvrouw een Kosovaarse vluchteling? ‘Zou je geen boek over je leven schrijven?’, klampt de helft van de school haar de volgende dagen aan.

Jeugdboek: Het paard (Elvis Peeters en Paul Verrept)

Van tekenaar en illustrator Paul Verrept prezen we hier al De Kleine Soldaat, een prachtig prentenboek over een ventje dat naar het front trekt. Voor Het paard sloeg Verrept de handen in elkaar met schrijver Elvis Peeters: Verrept zorgde voor de tekeningen, Peeters voor de tekst. Het resultaat is een pareltje van een boek. Zoals de achterflap terecht meldt: voor wie jong genoeg is om het te begrijpen.

Boek: Over het kanaal (Annelies Beck)

Wanneer in 1914 de Eerste Wereldoorlog op uitbreken staat, vlucht Aalstenaar August Keppens met zijn twee broers en 10.000 andere Belgen naar het Schotse Glasgow. Tot aan Kerstmis 1914, zo is de bedoeling. Het draait lichtjes anders uit: een Grote Oorlog laat zich niet beslechten op een paar maanden. Nadat ze het verhaal al eens probeerde te reconstrueren in het Canvas-programma Verloren land, heeft achterkleindochter, historica en VRT-journaliste Annelies Beck er met Over het Kanaal ook een verdienstelijke roman over geschreven.

Een roman, inderdaad. Maar dus één die gebaseerd is op waargebeurde feiten. De mix tussen fictie en non-fictie gaf Beck de kans om buiten de lijntjes van het relaas van haar overgrootvader te kleuren. Waardoor Over het Kanaal méér is geworden dan een oefening in het afstoffen van een vergeten vaderlandse geschiedenis.

Boek: De naamlozen (Joshua Ferris)

Tim Farnsworth heeft het gemaakt in het leven. Hij is vennoot in een prestigieus  advocatenkantoor, heeft een mooie vrouw, een eigenzinnige maar lieve dochter en een kast van een huis in een buitenwijk van New York. Maar dan gaat het mis, want anders heb je geen roman. Op een dag staat hij op en loopt hij de deur uit. En hij blijft lopen. Joshua Ferris schreef een van de merkwaardigste boeken die wij in tijden lazen. “Run, Forrest, Run!”, maar dan anders.

Film-Expo: De Plastrontrekker

In Sint-Niklaas kan je vanaf 26 april naar De Plastrontrekker, een film en tentoonstelling over Karel Heirbaut gaan kijken. Heirbaut was kwb’er van het eerste uur, stellingmaker en ACV-délégué op de Boelwerf van Temse, auteur van meer dan twintig boeken, volgens De Standaard de belangrijkste arbeidersfotograaf van België, medestichter van theater De Barst en poppenkast Oekedoeleke, een verteller die ondanks zijn Wase accent zelfs op het Vertelfestival van Amsterdam hoge ogen gooide, een autodidact die tot zijn veertiende naar school ging maar na zijn ontslag op Boel van ’s morgens tot ’s avond naar BBC luisterde,  een wereldreiziger, schaatser, vader en echtgenoot: kortom, van alle bezige bijen in het Waasland van na de Tweede Wereldoorlog een van de meest bezige.

Boek: Millennium, Stieg en ik (Eva Gabrielsson & Marie-Françoise Colombani)

Stel: je partner schrijft na zijn werkuren een duizenden bladzijden dikke trilogie. Maar nog voor zijn eerste boek in de winkel ligt en wereldwijd alle records breekt, krijgt hij een hartaanval en valt hij dood. Als je de eerste schok verwerkt hebt, blijkt dat zijn vader en broer, met wie hij nauwelijks contact had, met de erfenis zijn gaan lopen. Dat kan blijkbaar, want je bent nooit getrouwd met de man met wie je 32 jaar samenleefde.

Boek: Hoe verandert internet je manier van denken?

Of het nu is om onze zieleroerselen de wereld in te sturen via Facebook, uit te zoeken hoeveel vertraging onze trein heeft of het nieuws te bekijken, het wereldwijde web is nooit ver weg. In Hoe verandert internet je manier van denken? laten 151 academici, wetenschappers, kunstenaars en andere creatieve vogels hun licht schijnen over de vraag uit de titel. Dat lijkt te vloeken met alle commerciële wetten, maar het is het vertrouwde concept van The Edge Foundation, een internationale vereniging van wetenschappers en kunstenaars waaronder auteur Richard Dawkins, Nobelprijswinnaar Frank Wilczek en U2-producer Brian Eno.

Boek: Klein Arabisch Prentenboek (Lucas Catherine)

Als de Arabieren al niet gewoon worden doodgezwegen in onze cultuur en in ons geschiedenisonderwijs, dan is de beeldvorming over hen vaak negatief. Lucas Catherine heeft van het bewijzen van die stelling zowat zijn levenswerk gemaakt. Maar in zijn Klein Arabisch Prentenboek komt hij voor het eerst ook met prentjes voor de boeg. Want zoals hij zelf zegt: “Je moet het gezien hebben om het te geloven.” 

Boek: Dat weet je niet (Jens Christian Grøndahl)

Een boek over een koppel dat al een kwarteeuw gelukkig getrouwd is: veel meer heeft de Deense schrijver Jens Christian Grøndahl niet nodig om van Dat weet je niet een boeiend verhaal te maken. David is advocaat, Emma is kunstenaar. Beiden zijn in raketvaart op weg naar de vijftig maar lijken daar verder weinig last van te hebben:

“Een mooi huis, een gewilde postcode. Een huwelijk dat standhield terwijl iedereen ging scheiden. Een geslaagd leven waarin de bewegingen werden herhaald in het vertrouwen dat hun kracht en hun richting over alle leemtes heen kon springen, over alle onverklaarbare aanvallen van afwezigheid.”  Ze zijn Gelukkig met elkaar. En we vertellen geen groot geheim als we verklappen dat ze dat blijven tot op de laatste bladzijde.